Ἰωάννη Πολέμη Τι είναι η πατρίδα μας; Μην είν᾿ οι κάμποι; Μην είναι τ᾿ άσπαρτα ψηλὰ βουνά; Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; Μην είναι τ᾿ άστρα της τα φωτεινά; Μην είναι κάθε της ρηχὸ ακρογιάλι και κάθε χώρα της με τα χωριά; κάθε νησάκι της που αχνὰ προβάλλει, κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά; Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα αρχαία μνημεία της χρυσὴ στολή, που η τέχνη εφόρεσε & το καθένα μία δόξα αθάνατη αντιλαλεί; Όλα πατρίδα μας! Κι αυτὰ κι εκείνα, & κάτι πού ῾χουμε μες την καρδιὰ & λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα & κράζει μέσα μας: Εμπρὸς παιδιά!
